استفاده از براکت های سلف لیگیت
ما در مطالب قبلی برای شما اطلاعات بسیار خوبی را درباره انواع براکت های در نظر گرفته بودیم که شما بسیار با آنها آشنا شدید اما در این مطلب برای شما اطلاعاتی را در نظر گرفته ایم درباره نمونه ی بسیار خاصی از براکت ها که میتوانید در انجام یک ارتودنسی موفق روی آنها حساب کنید.
براکت های سلف لیگیت یا خود بازشونده دارای گیره ای هستند که باز و بسته می شوند. وقتی گیره ها بسته هستند آرچ وایر را در جای خود ثابت نگه می دارند از این رو براکت های سلف لیگیت نیازی به گره های الاستیکی ندارند در عوض سیم درون براکت قرار می گیرد. این نوع براکت ها تا حدودی طول درمان ارتودنسی را کاهش می دهند و همچنین به علت فشار نیرو های کمتر به دندان ها درد کمتری به دندان ها تحمیل می شود و در قیاس با براکت های سنتی به تنظیمات کمتری نیاز دارد. با این حال در پایان درمان ارتودنسی اعمال جزییات نهایی روی دندان ها با براکت های سلف لیگیت در مقایسه با براکت های معمول ممکن است دشوارتر باشد.
استفاده از براکت های فلزی سنتی
این نوع براکت ها که از اولین نوع براکت های به کار رفته در درمان های ارتودنسی می باشند از جنس فولاد ضد زنگ هستند و گاهی همراه با تیتانیوم به کار می روند. براکت های فلزی رایج ترین نوع براکت ها هستند. دستگاههای ارتودنسی قدیمی شامل براکت های کوچکی می باشند که روی دندان ها چسبانده می شوند و همچنین بند هایی که روی دندان های آسیا قرار می گیرند. گره های الاستیک (اورینگ) سیم را روی براکت های فلزی نگه می دارد . یکی از مزایای براکت های فلزی این است که اورینگ های رنگی به کودکان فرصت خودنمایی می دهند
